ŞİİR TEPESİ

Mutsuzluk öldürmezmiş, insanıDaha ne kadar öldürecekse, insanıSöyleyin yok mu?Yaşarken ölenÖldüğü halde, ıstırap çeken Söyleyin yok mu?Yaşarken ölen Mutsuzluk öldürmezmiş, insanıKeşke öldürseO acı her gece Bunca kez bıçak olup Saplanırken sineyeSöyleyin mutsuzlukDaha ne kadar öldürür insanı Evet, mutsuzluk öldürmezmiş, insanıSoldurur kurutur, çürütür, yok ederAyakta soldurur, insanıAyaktayken öldürür, insanıİnsan yaşarken bir kez ölür, gömülürMutsuzken bin kez ölür, lakin yine de gömülmez.

Onlar normaldi aslındaBiz beklentileri yükselttik Ömürlük sevdik onlarıYa onlar Senelik aylık günlükBelki de anlık sevdiler biziDediğim gibi onlar normaldiBiz beklentiyi yükselttik

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Başta bir yağmur damlası Olarak düştü yeryüzüne Sonra dostlarıyla birleşti Birlikte bütünleştiler. Sonunda bir büyük ırmak oldular Ve hep birlikte çağladılar. Ulaşmak istedikleri, Peki yolda kuruyup Yok olmakta vardı Ama o hiç düşünmedi, bunu Ve sonunda denize ulaştı. O damla sadece yol bulmaz Gölüne, denizine ya da okyanusuna kavuşur.

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Viran yere bülbül oldun yaBülbüllük senin neyineBoş yere mecnun oldun yaMecnunluk senin neyineGeçtiği nice yollaraToz oldun ya Sevme ey gönülSevmek senin neyine Har olduğun dünya yaNiye tekrar dönersinKör olduğun o yüzeBakmak senin neyine Katlini veren o yareneBülbül olur yine kanarsınKatiline yüzün dönüp bakma Bakmak senin neyine Nice dertler ektiNice yara ettiBoğdu yüreğini halt ettiKara bahtına kemde eklediSöylesene kemlik senin neyine Osman yine düştü, nazarınaEğdi başını yere baktı, âhuzarıyla Her derde derman Verilmiş meğerSöylesene ey OsmanDerman senin neyine

Fırtınada mahsur kalan,Bir insanı oynuyorum; düşlerimdeBüyük bir zarara uğrayan;Balıkçı gibiyimBundan öncede Birçok fırtına atlatmıştım amaHiç biri; böylesine yıkıcıBöylesine dağıtıcıBöylesine harap edici değildi Bu nasıl bir şeyNe zaman ne vakit geldi, buldu beni anlayamadımPeki!

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Dert değil ben alışığım bunaDert değil katlanırım acımaGerekirse hayalinle deYaşarım kalan ömrümü Lakin yaşattığın bu zarar ziyanBunun bir hesabı varVe gün gelip sorulacak Evet dert değil yaşadıklarımKaç kez güven duyduysamO kadar sırtımdan vuruldumHem de hiç yapmaz dediğimdenBu büyük darbeyi yemekEvet, bu dert değil deBir daha hayal kurmakO yüreği bir daha tamir etmekVe kim bilir Aynı şeylerin tekrar yaşamayacağım İşte hiçbiri dert değil de Aynı şeyleri bir kez daha

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Hani kapat diyorsun ya bana Kapatırım lakin bir daha açılmaz Kilit vururum dilime artık konuşmazNe bu cümle ne de bu kelime hiçbiri Artık dökülmez dilimden Hani kapat diyorsun ya bana Öyle bir batar ki güneş Bir daha doğmaz Öyle bir kapanır ki kapılar Üstünde bin bir kilitle Hani kapat diyorsun ya bana Ben kapatmam Sen kapat Hem de sonsuza kadar Tabi dilersen Karar senin Hani bugün biter yarınlar olmaz ya İşte öyle bir gün olacak Benim için Ama kapanacaksa kapanacak zaten Kapat öyleyse

Tekrar yıkılan hayallerim Yine hüsran yine keder Tekrar yıkılan düşlerimYine hüsran yine keder Kurduğum nice düşler Kurduğum o koca hayaller var Lakin yine yıllar öncesi gibi İkinci kez yıkılan hayallerim Ve altında kaybolan ben Peki, hayal kurmak Bu kadar kolay mı bilmiyorum Ya yıkmak O bu kadar kolay işte Yine kurulan koca hayallerim Ve yine hüsran yine keder Peki, baştan kursam Yine hüsran mı?

Ve zaman daralıyor. Artık beklemek bitmeli. Ve aklında yer alanBütün şüpheler kalkmalı. Evet, daha önce Yapmam gereken bir şeyi yapacağım. İşi tevekkülle ALLAH(c.c)'a Ve sonucu da kaderime bırakacağım.

Yalancı bahar misali yaşıyordum Bir ağaç misali aldanmıştım yaşına Uyandırdım yeşili uydum başına Tomurcuklar attım çiçekler açtım Yeşerdim sorgulamadan Lakin bilemezdim öleceğimi Düşünmedim bile sonumu Yaşadım baharını yalanını bilmeden Kaldım sahte sıcak güneşine Mevsim bahar değildi ama Hiçte sorgulamadım Ve bir tufandır ki Dayandı kapıma Gözyaşı değil Yerine kan aktı Kırıldı tomurcuklarım Çiçeğim döküldü Nice umutlarım yok oldu Karışıp rüzgâra uçuştular Ve neyim var neyim yoksa Aldı elimden Ve sonsuz bir karanlığa hapsetti O yalancı bahar http://siirtepesi.blogspot.com.tr/2014/03/yalanci-bahar.html

Şuan yığılmak geliyor Bir köşede bütün sıkıntıları Bütün dertleri bırakmak Feragat etmek istiyorum Her şey üzerimdeHer yer dar geliyor Hatta çürüyüp Toprağa karışmak Bile geliyor aklıma Lakin olmuyor Artık bitti dese almaz mıydı? Yaradan canımı İsteseydi kesmez miydi?

Yaşıyorum diyorsun ya Bu nasıl yaşamak Her yer cebren her yer hileNe bu mahşer ne bu ayan Sen nasıl kanarsın Sen nasıl buna Ey Osman vazgeç dünyadan Ahirete dön sonsuzluğa bak Bunca çile bunca dert boşuna Sen nasıl kanarsın Sen nasıl buna

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Kara bir mabedin takibinde Bir har, yar oldu bana Nice deryalar olsa içimde Muhatap arama ey gönül Muhatap yok Şiirler yazdım ki öylesine Sırf gönlün zehri gitsin Gönül rahat olsun diye Anlattığım hikaye gelir Muhatap arama ey gönül Muhatap yok Dertler kervan olur sinemde Kahpe kader kelek vurur başıma Umutlarım her sefer boş çıkar Yazdığın şiirler kağıtlarında kururken Muhatap arama ey OSMAN Muhatap yok

y!bookmarks stumbleupon foursquare

Ve kapatıyorum bu bahsi sorgulamadan Bir daha düşer miyim bu yollara bilmeden Ve bugün kapatıyorum Artık dinleyeceğim Ve yüreğimle olacağım Ne kadar fazla sızlarsa O kadar daha iyi alırım dersimi Bir daha yüz kez değil bin kez Düşünürüm sonumu Yine aynısı olur mu?

Çaresizce geçiyorGünler gecelerHer gece zehir Her yer dar geliyor banaİçimde bir ümitsizlikArasa da bulamaz ki gönül biçare Ne kadar kendimi yıksam önümdenArkamdan "ona değmez" sesler geliyorNe kadar hiçlere atsam ömrümüNe çare gidenler gitmiş oluyor. Arkam sıra koca dağlar inliyorBağırıp çağırıp yaralarım düzlüyor.Ne kadar medet umsam da felekten Biçare gidenler gitmiş oluyor.

Yürüyorum yolumda Boylu boyunca Bir sızı alıyor yüreğimi Ya olmazsa ya varamazsam Ya o son adımı atamazsamYa ulaşamazsam ben varlığıma Ümitsizlik basıyor yüreğimi İçten içe bir çığlık yankılanıyor Yüreğim de Göz bebeklerim büyüyor Titriyorum usulsüzce Nedendir bu korku Bir anlam veremiyorum Nefesim daralıyor Kalbim sıkışıyor Ve ben Korkuyorum Kaderim diyorum Varamadığım her an her dakika Bana zehir iken nasıl vazgeçerim Bir korku sarıyor bedenimi Sonra bir ses yükseliyor olurunca Titre ve kendine gel At şu ölü toprağını üzerinden Biz bu yola beraber Baş koymadık mı?

Kelimeler yetmez, bazenAnlatmaya duygularınızıKimseye dökemezsiniz, içinizi Kelimeler yetmez, bazenŞiirler, şarkılar, mısralarGiriverir, arayaOnlarda bulunur aranan Kelimeler yetmez bazenİçinizi bir an Şiirlere, kıtalara Hatta mısralaraSığıdırırsınız Kimse duymaz, sesiniziKimseye duyuramazsınızHiç kimse anlamaz, derdiniziEn yakınınızdaki insan bileKelimeler yetmez bazenAnlatmaya derdimi

Ve ihtimaller üzerine Kurdum hayatımı Ne kadar doğru yaptım Bilemem ama Suçum sadece İnanmak ya da İnanmak istemek Sevdan umudum oldu Ve beni ayakta tutan Son dal oldu.