Wisdom / Мудрость / Իմաստություն

And behold, I am coming quickly, and My reward is with Me, to give to every one according to his work.
Revelation 22:12

Се, гряду скоро, и возмездие Мое со Мною, чтобы воздать каждому по делам его.
Откровение 22:12

Ահա շուտով գալիս եմ, և այն վարձատրությունը, որ ես տալիս եմ, ինձ մոտ է, որպեսզի ամեն մեկին հատուցեմ իր գործերի համեմատ։
Հայտնություն 22։12

For nothing is secret that will not be revealed, nor anything hidden that will not be known and come to light.
Luke 8:17

Ибо нет ничего тайного, что не сделалось бы явным, ни сокровенного, что не сделалось бы известным и не обнаружилось бы.
От Луки 8:17

Որովհետև չկա մի թաքուն բան, որ հայտնի չդառնա, և պահված մի բան, որ երբևէ չիմացվի ու չբացահայտվի:
Ղուկաս 8:17

Do not lie in wait, O wicked man, against the dwelling of the righteous;
Do not plunder his resting place;
For a righteous man may fall seven times
And rise again,
But the wicked shall fall by calamity.
Proverbs 24:15-16

Cast your burden on the LORD,
And He shall sustain you;
He shall never permit the righteous to be moved.
Psalm 55:22

Не злоумышляй, нечестивый, против жилища праведника, не опустошай места покоя его,
ибо семь раз упадет праведник, и встанет; а нечестивые впадут в погибель.
Притчи 24:15-16

Возложи на Господа заботы твои, и Он поддержит тебя. Никогда не даст Он поколебаться праведнику.
Псалтирь 55:22

Ամբարշտի նման դարանամուտ մի՛ եղիր արդարի բնակատեղի մոտ և մի՛ կողոպտիր նրա բնակավայրը,
որովհետև եթե արդարը նույնիսկ յոթ անգամ ընկնի, վեր կկենա, բայց ամբարիշտները կընկնեն աղետից:
Առակներ 24։15-16

Քո հոգսն Աստծո վրա գցիր,
Եվ նա նեցուկ կլինի քեզ։
Երբեք թույլ չի տա, որ արդարը սասանվի:
Սաղմոս 55։22

And behold, a certain lawyer stood up and tested Him, saying, “Teacher, what shall I do to inherit eternal life?”
He said to him, “What is written in the law? What is your reading of it?”
So he answered and said, “ ‘You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your strength, and with all your mind,’ and ‘your neighbor as yourself.’ ”
And He said to him, “You have answered rightly; do this and you will live.”
But he, wanting to justify himself, said to Jesus, “And who is my neighbor?”
Then Jesus answered and said: “A certain man went down from Jerusalem to Jericho, and fell among thieves, who stripped him of his clothing, wounded him, and departed, leaving him half dead. Now by chance a certain priest came down that road. And when he saw him, he passed by on the other side. Likewise a Levite, when he arrived at the place, came and looked, and passed by on the other side. But a certain Samaritan, as he journeyed, came where he was. And when he saw him, he had compassion. So he went to him and bandaged his wounds, pouring on oil and wine; and he set him on his own animal, brought him to an inn, and took care of him. On the next day, when he departed, he took out two denarii, gave them to the innkeeper, and said to him, ‘Take care of him; and whatever more you spend, when I come again, I will repay you.’ So which of these three do you think was neighbor to him who fell among the thieves?”
And he said, “He who showed mercy on him.”
Then Jesus said to him, “Go and do likewise.”
Luke 10:25-37

И вот, один законник встал и, искушая Его, сказал: Учитель! что мне делать, чтобы наследовать жизнь вечную?
Он же сказал ему: в законе что написано? как читаешь?
Он сказал в ответ: возлюби Господа Бога твоего всем сердцем твоим, и всею душею твоею, и всею крепостию твоею, и всем разумением твоим, и ближнего твоего, как самого себя.
[Иисус] сказал ему: правильно ты отвечал; так поступай, и будешь жить.
Но он, желая оправдать себя, сказал Иисусу: а кто мой ближний?
На это сказал Иисус: некоторый человек шел из Иерусалима в Иерихон и попался разбойникам, которые сняли с него одежду, изранили его и ушли, оставив его едва живым.
По случаю один священник шел тою дорогою и, увидев его, прошел мимо.
Также и левит, быв на том месте, подошел, посмотрел и прошел мимо.
Самарянин же некто, проезжая, нашел на него и, увидев его, сжалился
и, подойдя, перевязал ему раны, возливая масло и вино; и, посадив его на своего осла, привез его в гостиницу и позаботился о нем;
а на другой день, отъезжая, вынул два динария, дал содержателю гостиницы и сказал ему: позаботься о нем; и если издержишь что более, я, когда возвращусь, отдам тебе.
Кто из этих троих, думаешь ты, был ближний попавшемуся разбойникам?
Он сказал: оказавший ему милость. Тогда Иисус сказал ему: иди, и ты поступай так же.
От Луки 10:25-37

Օրենքից լավատեղյակ մի մարդ վեր կացավ ու նրան փորձելու համար ասաց. «Ուսուցի՛չ, ի՞նչ անեմ, որ հավիտենական կյանքը ժառանգեմ»։ Նա էլ ասաց նրան. «Օրենքում ի՞նչ է գրված։ Ինչպե՞ս ես հասկանում»։ Նա պատասխանեց. ««Սիրի՛ր քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով, քո ամբողջ ուժով և քո ամբողջ մտքով» և «Սիրի՛ր մերձավորիդ քո անձի պես»»։ Նա ասաց նրան. «Ճի՛շտ պատասխանեցիր, «վարվիր այդպես և հավիտենական կյանք կստանաս»»։ Սակայն ցանկանալով արդարացնել իրեն՝ այդ մարդը Հիսուսին հարցրեց. «Ո՞վ է իմ մերձավորը»։ Հիսուսն էլ պատասխանեց. «Մի մարդ Երուսաղեմից Երիքով էր իջնում և ընկավ ավազակների ձեռքը, որոնք նրան մերկացրեցին, վիրավորեցին և կիսամեռ թողեցին ու գնացին: Պատահեց, որ մի քահանա նույն ճանապարհով իջնի. նրան տեսավ և թողեց անցավ: Նույնպես և մի ղևտացի նույն տեղով անցնելիս, տեսավ և թողեց անցավ: Մի սամարացի, որ ճանապարհորդում էր, եկավ նույն տեղով նրա մոտ և, տեսնելով նրան, գթաց: Եվ մոտենալով` կապեց նրա վերքերը, վրան ձեթ ու գինի ածեց և, դնելով նրան իր գրաստի վրա, տարավ մի իջևան և խնամեց նրան: Եվ հաջորդ օրը, երբ դուրս էր գալիս այնտեղից, իջևանատիրոջը երկու դահեկան հանեց տվեց և ասաց. «Խնամի´ր նրան, և ինչ որ ծախսես դրա վրա, իմ մյուս անգամ գալուն կհատուցեմ քեզ»:
Ղուկաս 10.25-37

Ըստ Ստեփանոս Սյունեցու «Չորս Ավետարանների համառոտ մեկնությունը» գրքի
Մարդը, որ իջնում էր Երուսաղեմից Երիքով, Ադամն է և նրա նման հանցանք գործած բոլոր մեղավորները: Երուսաղեմը դրախտն է, որտեղից արտաքսվեցին, իսկ Երիքովն աշխարհն է: Ավազակները սատանան ու նրա գնդերն են: Մերկությունը՝ փառքից և անմահությունից զրկվելն է, վերքերըմեղքն ու բոլոր հանցանքները: Կիսամահ էր նրա համար, որ մեղքերով վիրավոր էր, սակայն օգնության և փրկության հույս ուներ, և պետք էր, որ սամարացու, այսինքն Փրկչի, գալստյամբ վերստին կենդանանար: Քահանան և ղևտացին մարգարեներն ու վարդապետներն են, որոնք Քրիստոսից առաջ էին: Սամարացին Քրիստոսն է, քանզի սամարացիների նման մերժվեց հրեաների կողմից, անգամ դիվահար կոչվեց: Ձեթը ողորմությունն է, որը լցրեց նրա վրա (այսօր էլ մկրտվողի վրա ընտիր ձեթՍուրբ Մյուռոն է լցվում վերստին կյանքի համար): Գինին ուրախության նշանն է, որ փրկվեց ավազակներից (նաև Քրիստոսի Սուրբ Արյան նշանն է, Որով լվաց մարդկանց մեղքերը և Սուրբ Հաղորդության բաժակը լցրեցմեր փրկության համար): Գրաստը, որի վրա դրեց խոշտանգվածին, Իր Մարմինն է, Որով վերացրեց աշխարհի մեղքերը: Իջևանն Աստծո Եկեղեցին է, իսկ իջևանատերն առաքյալներն են և նրանց նմանները Եկեղեցու վարդապետները (հոգևորականները): Երկու դահեկանը՝ Հին ու Նոր Կտակարաններն են: Սամարացու մյուս անգամ գալը Քրիստոսի երկրորդ գալուստն է, երբ Նա յուրաքանչյուրին պիտի հատուցի ըստ իր գործերի. առաքյալներին և վարդապետներին` արքայության պսակը, քանզի ջանացին Տիրոջ հրամանը կատարել և վաստակած ճգնությամբ Ադամի որդիներին դարձրեցին բարեպաշտ:

24 Therefore whoever hears these sayings of Mine, and does them, I will liken him to a wise man who built his house on the rock: 25 and the rain descended, the floods came, and the winds blew and beat on that house; and it did not fall, for it was founded on the rock.
Matthew 7:24-25

24 Поэтому всякий, кто слышит эти слова и исполняет их, будет уподоблен благоразумному человеку, который построил свой дом на скале. 25 И когда полил дождь, началось наводнение, подули ветры и обрушились на тот дом, он не упал, потому что его основание было положено на скале.
От Матфея 7:24-25

24 Ուստի նա, ով լսում է իմ այս խոսքերը և կատարում է, նման է մի խոհեմ մարդու, որն իր տունը վեմի վրա կառուցեց։ 25 Անձրևը հորդեց, հեղեղները եկան, քամիները փչեցին և ուժգին հարվածեցին այդ տանը, բայց այն փուլ չեկավ, քանի որ վեմի վրա էր հիմնված։
Մատթեոս 7։24-25

...let each man have his own wife, and let each woman have her own husband. 3 Let the husband render to his wife the affection due her, and likewise also the wife to her husband.
14 For the unbelieving husband is sanctified by the wife, and the unbelieving wife is sanctified by the husband; otherwise your children would be unclean, but now they are holy.15 But if the unbeliever departs, let him depart; a brother or a sister is not under bondage in such cases.
1 Corinthians 7:2-3,14-15

#husband #wife

2 ..թող ամեն տղամարդ իր կինն ունենա, և ամեն կին իր ա.ուսինն ունենա։ 3 Թող ամուսինը իր կնոջը նրա պարտքը տա, և կինն էլ թող նույն ձևով վարվի իր ամուսնու հետ։
14 որովհետև անհավատ ամուսինը սրբացված է իր կնոջով, և անհավատ կինը սրբացված է եղբորով, այլապես ձեր երեխաները իրականում անմաքուր կլինեին, սակայն հիմա նրանք սուրբ են։ 15 Բայց եթե անհավատը հեռանում է, թող հեռանա, քանի որ այս դեպքում եղբայրը կամ քույրը պարտավորության տակ չեն։ Աստված ձեզ խաղաղություն է տվել։
1 Կորնթացիներ 7:2-3,14-15

#amusin #kin

2 Но, [во избежание] блуда, каждый имей свою жену, и каждая имей своего мужа. 3 Муж оказывай жене должное благорасположение; подобно и жена мужу.
14 Ибо неверующий муж освящается женою верующею, и жена неверующая освящается мужем верующим. Иначе дети ваши были бы нечисты, а теперь святы. 15 Если же неверующий [хочет] развестись, пусть разводится; брат или сестра в таких [случаях] не связаны; к миру призвал нас Господь.
1-е Коринфянам 7:2-3,14-15

#муж #жена

“But whoever causes one of these little ones who believe in Me to sin, it would be better for him if a millstone were hung around his neck, and he were drowned in the depth of the sea. Woe to the world because of offenses! For offenses must come, but woe to that man by whom the offense comes!
Matthew 18:6-7

А кто соблазнит одного из малых сих, верующих в Меня, тому лучше было бы, если бы повесили ему мельничный жернов на шею и потопили его во глубине морской. Горе миру от соблазнов, ибо надобно придти соблазнам; но горе тому человеку, через которого соблазн приходит.
От Матфея 18:6-7

Բայց ով գայթակղեցնի այս փոքրերից մեկին, որը հավատում է ինձ, ավելի լավ է, որ նրա վզից մի աղացքար կախվի, և նա խոր ծովի մեջ ընկղմվի։ Վա՜յ աշխարհին գայթակղությունների համար։ Անշուշտ, գայթակղություններ պիտի լինեն, բայց վա՜յ այն մարդուն, որի միջոցով դրանք կլինեն։
Մատթեոս 18։6-7

= = = = = = = = = = = =

Но лейтмотив этого отрывка – огромная ответственность каждого из нас.
В нем подчеркивается, как страшно учить грешить других. Справедливо сказать, что никто не грешит без всякого повода и приглашения, а повод или приглашение часто исходят от собрата. Человек прежде почувствует искушение ко греху, кто-то должен побудить его сделать зло, кто-то должен толкнуть его на запретный путь. Иудеи считали, что самый непростительный грех – учить грешить других, и потому человек может получить прощение за свои грехи, потому что их последствия, некоторым образом, ограничены; но если научить грешить другого, то он в свою очередь может научить этому еще другого и, таким образом, открывается бесконечная цепь грехов.
Уильям Баркли

1 Now faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen. 2 For by it the elders obtained a good testimony. 3 By faith we understand that the worlds were framed by the word of God, so that the things which are seen were not made of things which are visible.
Faith at the Dawn of History
4 By faith Abel offered to God a more excellent sacrifice than Cain, through which he obtained witness that he was righteous, God testifying of his gifts; and through it he being dead still speaks. 5 By faith Enoch was taken away so that he did not see death, “and was not found, because God had taken him”; for before he was taken he had this testimony, that he pleased God. 6 But without faith it is impossible to please Him, for he who comes to God must believe that He is, and that He is a rewarder of those who diligently seek Him. 7 By faith Noah, being divinely warned of things not yet seen, moved with godly fear, prepared an ark for the saving of his household, by which he condemned the world and became heir of the righteousness which is according to faith.
Faithful Abraham
8 By faith Abraham obeyed when he was called to go out to the place which he would receive as an inheritance. And he went out, not knowing where he was going. 9 By faith he dwelt in the land of promise as in a foreign country, dwelling in tents with Isaac and Jacob, the heirs with him of the same promise; 10 for he waited for the city which has foundations, whose builder and maker is God. 11 By faith Sarah herself also received strength to conceive seed, and she bore a child when she was past the age, because she judged Him faithful who had promised. 12 Therefore from one man, and him as good as dead, were born as many as the stars of the sky in multitude—innumerable as the sand which is by the seashore.
The Heavenly Hope
13 These all died in faith, not having received the promises, but having seen them afar off were assured of them, embraced them and confessed that they were strangers and pilgrims on the earth. 14 For those who say such things declare plainly that they seek a homeland. 15 And truly if they had called to mind that country from which they had come out, they would have had opportunity to return. 16 But now they desire a better, that is, a heavenly country. Therefore God is not ashamed to be called their God, for He has prepared a city for them.
The Faith of the Patriarchs
17 By faith Abraham, when he was tested, offered up Isaac, and he who had received the promises offered up his only begotten son, 18 of whom it was said, “In Isaac your seed shall be called,” 19 concluding that God was able to raise him up, even from the dead, from which he also received him in a figurative sense. 20 By faith Isaac blessed Jacob and Esau concerning things to come. 21 By faith Jacob, when he was dying, blessed each of the sons of Joseph, and worshiped, leaning on the top of his staff. 22 By faith Joseph, when he was dying, made mention of the departure of the children of Israel, and gave instructions concerning his bones.
The Faith of Moses
23 By faith Moses, when he was born, was hidden three months by his parents, because they saw he was a beautiful child; and they were not afraid of the king’s command. 24 By faith Moses, when he became of age, refused to be called the son of Pharaoh’s daughter, 25 choosing rather to suffer affliction with the people of God than to enjoy the passing pleasures of sin, 26 esteeming the reproach of Christ greater riches than the treasures in Egypt; for he looked to the reward. 27 By faith he forsook Egypt, not fearing the wrath of the king; for he endured as seeing Him who is invisible. 28 By faith he kept the Passover and the sprinkling of blood, lest he who destroyed the firstborn should touch them. 29 By faith they passed through the Red Sea as by dry land, whereas the Egyptians, attempting to do so, were drowned.
By Faith They Overcame
30 By faith the walls of Jericho fell down after they were encircled for seven days. 31 By faith the harlot Rahab did not perish with those who did not believe, when she had received the spies with peace. 32 And what more shall I say? For the time would fail me to tell of Gideon and Barak and Samson and Jephthah, also of David and Samuel and the prophets: 33 who through faith subdued kingdoms, worked righteousness, obtained promises, stopped the mouths of lions, 34 quenched the violence of fire, escaped the edge of the sword, out of weakness were made strong, became valiant in battle, turned to flight the armies of the aliens. 35 Women received their dead raised to life again. Others were tortured, not accepting deliverance, that they might obtain a better resurrection. 36 Still others had trial of mockings and scourgings, yes, and of chains and imprisonment. 37 They were stoned, they were sawn in two, were tempted, were slain with the sword. They wandered about in sheepskins and goatskins, being destitute, afflicted, tormented— 38 of whom the world was not worthy. They wandered in deserts and mountains, in dens and caves of the earth. 39 And all these, having obtained a good testimony through faith, did not receive the promise, 40 God having provided something better for us, that they should not be made perfect apart from us.
Hebrews 11

____________________________________________________________________________

1 Вера – это уверенность в том, чего мы с надеждой ожидаем, подтверждение того, чего мы не видим. 2 Древние жили такой верой и заслужили одобрение.
3 Именно верой мы понимаем, что вселенная была создана по повелению Бога и что все видимое было создано из невидимого.
4 Верой Авель принес Богу жертву лучшую, чем Каин. Верой он заслужил одобрение как праведник, когда Бог похвалил его жертву. И, хотя Авель умер, он, благодаря своей вере, все еще говорит.
5 Благодаря вере, Енох был взят из этого мира, не увидев смерти. Его нигде не могли найти, потому что Бог взял его. Но до того, как он был взят, он заслужил одобрение как человек, угодивший Богу.
6 Без веры же Богу угодить невозможно, потому что каждый, кто приходит к Нему, должен верить в то, что Он есть и что Он вознаграждает тех, кто Его ищет.
7 Верой Ной, получив предупреждение о том, чего еще нельзя было видеть, в благоговении построил ковчег для спасения своей семьи. В результате мир был осужден, а Ной стал наследником праведности, которая приходит через веру.
8 Верой Авраам, призванный идти в землю, которую ему было обещано получить в будущем в наследие, подчинился и пошел, хотя он и сам не знал, куда идет. 9 Верой он поселился в обещанной земле как чужеземец, живя в палатках, как и Исаак и Иаков, которые вместе с ним были наследниками согласно тому же обещанию, 10 потому что он ожидал города, стоящего на прочных основаниях, архитектор и строитель которого Сам Бог.
11 Верой Авраам стал отцом, хотя и сама Сарра была бесплодна, и он был уже стар, – ведь он полагался на Того, Кто обещал ему. 12 И таким образом, от одного человека, тело которого состарилось, произошло столько людей, сколько звезд в небе и сколько песчинок на берегу моря. 13 Все эти люди так и умерли, храня веру, не дождавшись того, что им было обещано. Они лишь издали видели и приветствовали все это. Они признавали, что на этой земле они всего лишь пришельцы и странники. 14 Те, кто считает себя таковыми, показывают тем самым, что они ищут свою истинную родину. 15 Если бы они думали лишь о той стране, которую им пришлось покинуть, они могли бы в нее и возвратиться. 16 Но на самом деле они стремятся к лучшей стране – к небесной. Поэтому Бог не стыдится называться их Богом, ведь Он приготовил для них город.
17 Верой Авраам, когда Бог испытывал его, принес Исаака в жертву. Ему было дано обещание, и он готов был принести в жертву своего единственного сына, 18 и это невзирая на то, что Бог сказал ему: «Через Исаака ты будешь иметь потомство, которое Я тебе обещал». 19 Авраам считал, что Бог может даже воскрешать из мертвых, и, образно говоря, Исаак был действительно возвращен ему из мертвых.
20 Верой Исаак благословил будущее Иакова и Исава.
21 Верой Иаков, находясь при смерти, благословил каждого из сыновей Иосифа и поклонился Богу, оперевшись на свой посох.
22 Верой Иосиф в конце своей жизни говорил о выходе израильтян из Египта и сделал распоряжение о своих собственных останках.
23 Верой родители Моисея прятали его три месяца после того, как он родился, потому что они видели, что он был прекрасным ребенком, и их не напугал царский указ.
24 Верой Моисей, став взрослым, отказался называться сыном дочери фараона. 25 Он предпочел лучше быть притесняемым вместе с народом Божьим, чем наслаждаться кратковременными греховными удовольствиями. 26 Он видел, какая награда ждет его впереди, и поэтому унижение ради Христа для него было ценнее богатств Египта. 27 Верой он вышел из Египта, не боясь гнева царя. Он вытерпел все, как человек, который видел бы перед собой Невидимого. 28 Верой он совершил Пасху с окроплением дверных косяков кровью, чтобы губитель первенцев не прикоснулся к семьям израильтян.
29 Верой народ перешел Красное море, как по суше; когда же египтяне попытались сделать то же самое, они утонули.
30 Верой упали стены Иерихона после того, как семь дней подряд израильтяне обходили город.
31 Верой блудница Раав, с миром приняв израильских лазутчиков, не была убита вместе с неверующими.
32 Есть ли нужда говорить больше? Время не позволяет мне рассказать о Гедеоне, Вараке, Самсоне, Иеффае, Давиде, Самуиле и пророках. 33 Они верой покоряли царства, восстанавливали справедливость, получали обещанное, закрывали пасти львам, 34 гасили яростное пламя, спасались от острия меча. Их слабость становилась силой, они были крепкими в битве и обращали в бегство чужеземные армии. 35 К женщинам возвращались их умершие близкие, воскрешенные к жизни. Другие были замучены до смерти, отказавшись от предложенной им свободы. Они ожидали воскресения к лучшей жизни. 36 Иные терпели насмешки и побои, а также цепи и темницу. 37 Их побивали камнями, распиливали надвое, убивали мечом, им приходилось скитаться в овечьих и козьих шкурах, они были в нужде, их преследовали и над ними издевались. 38 Те, кого весь мир не был достоин, скитались по пустыням, горам, пещерам и ущельям.
39 Все они получили одобрение Бога за свою веру, но ни один из них при жизни не получил того, что было обещано, 40 потому что и для нас Бог предусмотрел нечто лучшее, чтобы только вместе с нами они достигли совершенства.
К Евреям 11

____________________________________________________________________________

Հավատքը լիակատար համոզվածությունն է այն բանում, որ հույսերը կիրականանան, և ակնհայտ ապացույցն է այն իրողությունների, որոնք տեսանելի չեն։ 2 Դրա միջոցով հնում ապրած մարդիկ վկայություն ստացան, որ Աստծու բարեհաճությունն ունեն։
3 Հավատքով մենք հասկանում ենք, որ երկնքում ու երկրի վրա եղած բաները* Աստծու խոսքով են ստեղծվել, այնպես որ երևացող բաները առաջ են եկել չերևացող բաներից։
4 Հավատքով Աբելը Աստծուն ավելի արժեքավոր զոհ մատուցեց, քան Կայենը, և այդ Հավատքի շնորհիվ նա վկայություն ստացավ իր մասին, որ արդար է, երբ Աստված վկայեց, որ ընդունել է նրա ընծաները։ Եվ Հավատքի միջոցով նա դեռ խոսում է, թեպետև մահացել է։
5 Հավատքով Ենոքը փոխադրվեց, որպեսզի մահ չտեսնի, և նրան ոչ մի տեղ չգտան, որովհետև Աստված փոխադրել էր նրան, քանի որ նախքան դա նա վկայություն էր ստացել, որ հաճեցրել է Աստծուն։ 6 Իսկ առանց Հավատքի՝ հնարավոր չէ հաճեցնել Աստծուն, քանի որ նա, ով մոտենում է նրան, պետք է Հավատքա, որ նա գոյություն ունի և վարձատրում է նրանց, ովքեր ջանադրաբար փնտրում են իրեն։
7 Հավատքով Նոյը, երբ Աստծուց նախազգուշացում ստացավ այն ամենի մասին, ինչ դեռ չէր տեսել, աստվածավախություն դրսևորեց և իր ընտանիքի փրկության համար տապան կառուցեց։ Այդ Հավատքի միջոցով նա դատապարտեց աշխարհը և Հավատքի միջոցով արդարության ժառանգ դարձավ։
8 Հավատքով Աբրահամը, երբ կանչվեց, հնազանդվեց ու գնաց այն վայրը, որը պետք է ստանար որպես ժառանգություն։ Եվ նա գնաց, թեև չգիտեր, թե ուր է գնում։ 9 Հավատքով նա խոստացված երկրում պանդուխտ եղավ, ինչպես օտար երկրում, և Իսահակի ու Հակոբի հետ, որոնք նրա հետ հենց նույն խոստման ժառանգներն էին, վրաններում բնակվեց, 10 քանի որ նա սպասում էր իսկական հիմքեր ունեցող քաղաքին, որի կառուցողն ու ստեղծողը Աստված է։
11 Հավատքով Սառան հղիացավ, նույնիսկ երբ նրա տարիքն արդեն անցել էր, քանի որ հավատարիմ համարեց խոստացողին։ 12 Ուստի մի մարդուց, որն այլևս չէր կարող սերունդ ունենալ, երեխաներ ծնվեցին՝ երկնքի աստղերի պես բազում և ծովափի ավազահատիկների պես անհաշիվ։
13 Նրանք բոլորը մինչև մահ հավատարիմ մնացին, թեպետև չստացան խոստացված բաները, սակայն հեռվից տեսան դրանք և ողջունեցին ու հրապարակավ հռչակեցին, որ իրենք օտարներ և ժամանակավոր բնակիչներ են այդ երկրում։ 14 Նրանք, ովքեր այսպիսի բաներ են ասում, ակնհայտ ցույց են տալիս, որ ջանադրաբար իրենց համար մի սեփական վայր են փնտրում։ 15 Սակայն եթե նրանք շարունակ հիշեին այն վայրը, որտեղից դուրս էին եկել, ապա հնարավորություն կունենային վերադառնալու։ 16 Բայց հիմա նրանք ձգտում են մի ավելի լավ վայրի, այսինքն՝ մի վայրի, որը առնչություն ունի երկնքի հետ։ Դրա համար էլ Աստված չի ամաչում, երբ նրանք իրեն որպես իրենց Աստված են կանչում, և նա մի քաղաք է պատրաստել նրանց համար։
17 Հավատքով Աբրահամը, երբ փորձվեց, Իսահակին համարյա թե զոհ մատուցեց։ Նա, ով ուրախությամբ ստացավ խոստումները, փորձեց մատուցել իր միածին որդուն, 18 չնայած նրան ասվել էր. «Քեզ խոստացված «սերունդը» Իսահակի միջոցով առաջ կգա»։ 19 Բայց նա մտածեց ու հասկացավ, որ Աստված կարող է նույնիսկ հարություն տալ նրան, և մահվան ճիրաններից հետ ստացավ նրան, ինչը և նախատիպ դարձավ։
20 Հավատքով Իսահակը գալիք բաների հետ կապված օրհնեց Հակոբին ու Եսավին։
21 Հավատքով Հակոբը, երբ մահանում էր, օրհնեց Հովսեփի որդիներից յուրաքանչյուրին և երկրպագություն արեց՝ իր ցուպին հենվելով։
22 Հավատքով Հովսեփը, երբ իր վախճանը մոտենում էր, հիշատակեց Իսրայելի որդիների ելքի մասին և պատվեր տվեց իր ոսկորների վերաբերյալ։
23 Հավատքով Մովսեսի ծնողները նրա ծնվելուց հետո երեք ամիս թաքցրին նրան, որովհետև տեսան, որ երեխան գեղեցիկ է, և չվախեցան թագավորի հրամանից։ 24 Հավատքով Մովսեսը, երբ մեծացավ, հրաժարվեց փարավոնի աղջկա որդին կոչվելուց. 25 նա նախընտրեց Աստծու ժողովրդի հետ դաժան վերաբերմունքի արժանանալ և ոչ թե մեղքի ժամանակավոր հաճույքը վայելել, 26 որովհետև նախատինքը, որը նա կրեց որպես օծյալ, ավելի մեծ հարստություն համարեց, քան Եգիպտոսի գանձերը, քանի որ աչքերը հառել էր վարձատրությանը։ 27 Հավատքով նա թողեց Եգիպտոսը, բայց ոչ թե այն պատճառով, որ վախեցավ թագավորի բարկությունից, քանի որ շարունակեց հաստատուն մնալ, ասես տեսնում էր Նրան, ով անտեսանելի է։ 28 Հավատքով նա տոնեց Պասեքը և արյուն շաղ տվեց դռների կողափայտերին, որպեսզի կործանողը չդիպչի իրենց առաջնեկներին։
29 Հավատքով նրանք անցան Կարմիր ծովի միջով այնպես, ասես չոր գետնի վրայով էին անցնում, բայց երբ եգիպտացիները համարձակվեցին դրա միջով անցնել, ծովը կուլ տվեց նրանց։
30 Հավատքի շնորհիվ Երիքովի պարիսպները ընկան այն բանից հետո, երբ յոթ օր շրջապատված մնացին։ 31 Հավատքով Ռախաբ պոռնիկը չկործանվեց նրանց հետ, ովքեր չհնազանդվեցին, քանի որ խաղաղությամբ ընդունեց հետախույզներին։
32 Սրանից ավել էլ ի՞նչ ասեմ։ Ժամանակը չի հերիքի, եթե շարունակեմ պատմել Գեդեոնի, Բարակի, Սամսոնի, Հեփթայեի, Դավթի, ինչպես նաև Սամուելի և մյուս մարգարեների մասին, 33 որոնք իրենց հավատքով թագավորությունների հաղթեցին, արդարություն գործադրեցին, խոստումներ ստացան, առյուծների բերանները փակեցին, 34 կրակի ուժին դիմակայեցին, սրի բերանից փախան, թույլ էին, զորավոր դարձան, պատերազմում անվեհեր եղան, օտարների զորքերը ջախջախեցին։ 35 Կանայք հարության միջոցով իրենց մահացածներին ընդունեցին։ Իսկ ուրիշները չարչարվեցին՝ մերժելով ազատություն ձեռք բերել որևէ փրկանքի միջոցով, որպեսզի հասնեն ավելի լավ հարությանը։ 36 Այո՛, մյուսները փորձության ենթարկվեցին ծաղրուծանակով ու խարազանվելով, ավելին՝ կապանքներով ու բանտերով։ 37 Նրանք քարկոծվեցին, փորձվեցին, սղոցվեցին, սրով սպանվեցին, ոչխարի և այծի մորթիներով ման եկան, կարիքի ու նեղության մեջ եղան, դաժան վերաբերմունքի արժանացան։ 38 Նրանք, որոնց աշխարհը արժանի չէր, թափառեցին անապատներում ու լեռներում, քարայրներում ու երկրի խորշերում։
39 Եվ նրանք բոլորը, թեև իրենց հավատքի շնորհիվ վկայություն ստացան իրենց մասին, սակայն խոստացվածը չստացան, 40 քանի որ Աստված մի ավելի լավ բան նախատեսեց մեզ համար, որպեսզի նրանք կատարյալ չդառնան առանց մեզ։
Եբրայեցիներ 11

Therefore, whatever you want men to do to you, do also to them, for this is the Law and the Prophets.
Matthew 7:12

Итак, во всем, как хотите, чтобы с вами поступали люди, так поступайте и вы с ними, ибо в этом закон и пророки.
От Матфея 7:12

Ուրեմն այն, ինչ ուզում եք, որ մարդիկ ձեզ անեն, նույնը դուք արեք նրանց, որովհետև սրանում են Օրենքն ու Մարգարեները։
‎Մատթեոս 7:12

For with what judgment you judge, you will be judged; and with the measure you use, it will be measured back to you.
Matthew 7:2

ибо каким судом судите, [таким] будете судимы; и какою мерою мерите, [такою] и вам будут мерить.
От Матфея 7:2

որովհետև ինչ դատաստանով որ դատեք, նույն դատաստանով էլ կդատվեք, և ինչ չափով որ չափեք, նույն չափով էլ ձեզ համար կչափեն։
Մատթեոս 7։2

15 “Beware of false prophets, who come to you in sheep’s clothing, but inwardly they are ravenous wolves. 16 You will know them by their fruits. Do men gather grapes from thornbushes or figs from thistles? 17 Even so, every good tree bears good fruit, but a bad tree bears bad fruit. 18 A good tree cannot bear bad fruit, nor can a bad tree bear good fruit. 19 Every tree that does not bear good fruit is cut down and thrown into the fire. 20 Therefore by their fruits you will know them.
Matthew 7:15-20

15 Берегитесь лжепророков, которые приходят к вам в овечьей одежде, а внутри суть волки хищные.
16 По плодам их узнаете их. Собирают ли с терновника виноград, или с репейника смоквы?
17 Так всякое дерево доброе приносит и плоды добрые, а худое дерево приносит и плоды худые.
18 Не может дерево доброе приносить плоды худые, ни дерево худое приносить плоды добрые.
19 Всякое дерево, не приносящее плода доброго, срубают и бросают в огонь.
20 Итак по плодам их узнаете их.
От Матфея 7:15-20

15 «Զգո՛յշ եղէք սուտ մարգարէներից, որոնք մօտենում են ձեզ ոչխարների զգեստներով, բայց ներսից յափշտակող գայլեր են: 16 Իրենց գործերի՛ց կը ճանաչէք նրանց. միթէ փշերից խաղող եւ տատասկից թուզ կը քաղե՞ն: 17 Այսպէս, ամէն բարի ծառ բարի պտուղ է տալիս, եւ չար ծառ չար պտուղ է տալիս: 18 Լաւ ծառը չի կարող վատ պտուղ տալ, ոչ էլ վատ ծառը՝ լաւ պտուղ տալ: 19 Ամէն ծառ, որ բարի պտուղ չի տալիս, կտրւում եւ կրակն է նետւում: 20 Ուրեմն՝ իրենց գործերի՛ց կը ճանաչէք նրանց»:
Մատթեոս 7:15-20

For the kingdom of God is not eating and drinking, but righteousness and peace and joy in the Holy Spirit. For he who serves Christ in these things is acceptable to God and approved by men.
Romans 14:17-18

Ибо Царствие Божие не пища и питие, но праведность и мир и радость во Святом Духе. Кто сим служит Христу, тот угоден Богу и [достоин] одобрения от людей.
К Римлянам 14:17-18

Աստծու թագավորությունը ուտելիք ու խմելիք չէ, այլ արդարություն է, խաղաղություն և ուրախություն սուրբ ոգով։ Ով այսպես է ծառայում Քրիստոսին, ընդունելի է Աստծուն և մարդկանց հավանությունն ունի։
Հռոմեացիներ 14։17-18

Բայց ազգերը զայրացան, և եկավ քո զայրույթն ու նշանակված ժամանակը, որ մահացածները դատվեն և որ քո ծառաներին, մարգարեներին, սրբերին ու քո անունից վախեցողներին, փոքրերին ու մեծերին իրենց վարձատրությունը տաս ու կործանես նրանց, ովքեր կործանում են երկիրը։
Հայտնություն 11։18

И рассвирепели язычники; и пришёл гнев Твой и время судить мёртвых и дать возмездие рабам Твоим, пророкам и святым и боящимся имени Твоего, малым и великим, и погубить губивших землю.
Откровение 11:18

The nations were angry, and Your wrath has come,
And the time of the dead, that they should be judged,
And that You should reward Your servants the prophets and the saints,
And those who fear Your name, small and great,
And should destroy those who destroy the earth.
Revelation 11:18